Slimme Grietje
Er was eens een vrolijke dame, Grietje genaamd, die werkte in de keuken van een herberg. Op een dag vroeg haar baas haar om twee kippen te bereiden en wijn klaar te zetten voor een gast, die hij verwachtte. Grietje ging meteen aan de slag: ze plukte de kippen, stak ze aan het spit en liet ze rustig braden. De geur was heerlijk, de huid krokant en het vlees sappig. Er was slechts één probleem: de gast kwam maar niet opdagen.
Ze riep haar baas en zei: “Als de kippen nog langer blijven braden, zijn ze straks uitgedroogd.” Dat begreep de baas en hij besloot de gast dan maar zelf te gaan ophalen.
Nauwelijks was hij weg of Grietje dacht: ik kan best één slokje van de wijn nemen. Maar het slokje smaakte naar meer, dus ze nam nog maar een teug en toen nog één. Vervolgens bedacht ze: ik kan ook best één kippenvleugeltje nemen. Mmm, heerlijk! Ze at de andere vleugel ook maar meteen op, zodat het niet op zou vallen dat er een vleugel ontbrak.
.
De baas bleef best lang weg en Grietje kreeg twijfels. Misschien komen ze helemaal niet meer, dacht ze. Dat zou toch zonde zijn van die lekkere kippen! Ze nam nog een slok en at de hele kip op. Daarna volgde, na nog een paar slokjes, ook de tweede kip.
Net toen ze uitgegeten was, kwam de baas toch ineens thuis: “Grietje, dek de tafel, de gast komt eraan, ik ga het mes alvast slijpen!” Ter plekke verzon Grietje een list.
Zodra de gast in de buurt van de herberg kwam, rende ze naar hem toe, legde haar vinger op haar lippen en fluisterde: “Snel, maak dat u wegkomt! Mijn baas wil u de oren afsnijden. Hoort u het mes dat hij aan het slijpen is?” De gast hoorde inderdaad het slijpen van een mes en schrok zo, dat hij onmiddellijk de benen nam.
Grietje rende naar haar baas en riep: “Die vreselijke gast heeft de kippen gestolen!” De baas werd woest en holde met zijn mes achter de gast aan, roepend: “Eén maar! Eén maar!” Hij bedoelde: laat tenminste één kip achter! Maar de gast dacht dat hij één oor zou moeten missen en rende verder alsof zijn leven ervan afhing.