Aero-Runners
Lana en Noor waren al vriendinnen sinds de kleuterschool. Ze deden alles samen. Vandaag was een speciale dag: Lana had eindelijk de nieuwe, felrode ‘Aero-Runners’ sportschoenen gekocht. Ze waren echte blikvangers. Lana liet ze trots aan Noor zien. "Kijk! Ze zijn perfect, toch?" vroeg ze. Noor antwoordde vlak: "Ja, ze zijn... heel erg rood."
Tijdens de pauze op het schoolplein merkte Lana dat Noor afstand hield. Ze stond met een groepje andere meiden te praten, maar lachte net iets te hard om hun grappen en keek Lana niet aan. Toen Lana dichterbij kwam, hoorde ze een van de meiden, Evi, fluisteren: "Die schoenen van Lana lijken wel lichtgevende tomaten, echt vreselijk." De andere meiden grinnikten. Lana keek snel naar Noor, die haar blik ontweek en plotseling naar de grond staarde. Noor zei niets. Ze nam het niet op voor Lana en ze zei ook niet dat ze de opmerking stom vond. De rest van de middag voelde Lana zich onzichtbaar en dom met haar dure, felrode schoenen.
Na school fietsten Lana en Noor in stilte naar huis. Bij de splitsing stopte Noor. Ze zuchtte: "Het spijt me. Die Aero-Runners zijn echt gaaf, Lana. Maar toen Evi die opmerking maakte, wist ik even niet wat ik moest zeggen. Ik wilde niet dat ze mij ook apart vonden." Lana knikte. "Maar vriendschap gaat toch over het opnemen voor elkaar?" vroeg ze. Noor trok een moeilijk gezicht. "Je hebt gelijk. Ik was laf. Ik beloof je: dat doe ik niet meer." Ze keek naar de schoenen. "En echt, die Aero-Runners zijn super cool. Ik ga ze ook kopen. Laten we ze morgen testen met de gymles." Lana lachte. De steek in haar buik was weg. De vriendschap was vandaag getest, maar bleek sterker dan de angst voor wat anderen dachten.
